Dzieje Tristana i Izoldy (Joseph Bedier) ; OSDW Azymut

Jedna z piękniejszych opowieści o miłości, były momenty, że miałam łzy w oczach. Napisana jest oczywiście nieco archaicznym językiem, jednak nie przeszkadza to w odbiorze tekstu, wręcz przeciwnie – moim zdaniem dodaje to tylko klimatu i pozwala przenieść się w fascynujący świat heroizmu średniowiecznych rycerzy. Pamiętam ją jeszcze za czasów gimnazjum, gdy była lekturą. Zaintrygowała mnie wtedy, ale dopiero gdy przeczytałam ją ponownie jako dorosła osoba doceniłam naprawdę jej przesłanie i piękno. Niektórym na pewno będzie trudno zrozumieć model postępowania i obyczaje ludzi z tamtych czasów, ja jako «stara duszą» odnajduję się w tych klimatach wyśmienicie. Dla mnie to zdecydowanie większy klasyk niż Romeo i Julia, czuję, że jeszcze do niej wrócę. Polecam.

0    0